Podwórze gospodarcze klasztoru znajduje się w części zachodniej założenia klasztornego . Od strony północno-wschodniej przylega do ogrodu warzywnego i sadu, od północnego zachodu i południowego zachodu jego granicę stanowi mur ceglany, od południowego wschodu brukowana droga dzieli je od krużganków i klasztoru. Jak wynika XVIII-wiecznych przekazów źródłowych zabudowa gospodarcza i podwórze zachowało swoją pierwotną lokalizację. Istniejące budynki usytuowane są regularnie wokół prostokątne go dziedzińca gospodarczego. Jeden z nich, zbudowany z cegły w latach 70. XIX wieku na planie bardzo wydłużonego prostokąta, parterowy, przykryty dachem dwuspadowym - stoi na granicy południowo-zachodniej założenia. Jego ściana tylna stanowi zarazem część ogrodzenia zespołu. Obiekt nie posiada żadnych ozdobnych form architektonicznych, jedynie jego proste drzwi deskowo-spungowe ozdobione są kutymi zawiasami o stylizowanej formie. Drugi budynek również parterowy przykryty wysokim dachem dwuspadowym, zbudowany został w latach powojennych na fundamentach starszego obiektu. Usytuowany jest równolegle względem wyżej opisanego budynku i jednocześnie na osi stanowiącej przedłużenie północno-wschodniego skrzydła klasztornego. Między tymi obiektami, prostopadle, wzdłuż granicy północno- zachodniej znajduje się wiata prawdopodobnie z XIX/XX w. przylegająca do ogrodzenia, przykryta dachem jednospadowym wspartym na ceglanych prostych słupach.
Dachy wszystkich obiektów pokryte są dachówką ceramiczną esówką, za wyjątkiem budynku powojennego pokrytego blachą arkuszową. Taki układ budynków powoduje, że podwórze gospodarcze stanowi odrębne wnętrze przestrzenne.
Opracowanie:
Ks. Wojciech Sokołowski MIC - Kustosz Sanktuarium
