Okres od 1672 do 1772 roku był złotym wiekiem dla sanktuarium. Z roku na rok rosła liczba pielgrzymów tak, że kościół często okazywała się za ciasny. Dlatego trzeba był pomyśleć o jego rozbudowie.
W 1708 roku kościół rotundę otoczono barokowymi krużgankami. W czterech narożnikach umieszczono kaplice: w północno-zachodniej kaplicę św. Kajetana. Obecnie znajduje się tu nowsza rzeźba pieta. W północno-wschodnim kaplicę Krzyża Świętego, w narożniku południowo-wschodnim kaplicę św. Walentego, zaś w narożniku południowo-zachodnim kaplicę św. Jana Nepomucena. Dziś jest tutaj nowszy krzyż i rzeźba św. Franciszka.
W 1736 roku sławny artysta z Lidzbarka Warmińskiego Maciej Meyer na sklepieniach krużganków namalował sceny ze Starego Testamentu, według rozważań Piotra z Alkantary, zaś w 1742 roku z inicjatywy biskupa Adama Stanisława Grabowskiego znany i ceniony rzeźbiarz Krzysztof Perwanger z Tyrolu wykonał 14 stacji drogi krzyżowej. Stiukowe płaskorzeźby ozdobiły przykościelne krużganki. Tyrolski rzeźbiarz ozdobił również kościół dwiema figurami z drzewa św.Franciszka z Asyżu i św.Piotra z Alkantary.
Opracowanie:
Ks. Wojciech Sokołowski MIC - Kustosz Sanktuarium
