Jedną z pierwszych rzeczy, jakie uczynili uwięzieni w Stoczku duchowni, było urządzenie w małym pokoju domowej kaplicy. „Otrzymałem dziś z Miodowej różne sprzęty liturgiczne, które umożliwiają nam urządzenie kaplicy i ołtarza, a więc lichtarze, krzyż, mszał liturgiczny, świece, hostie, obrusy itp. – zapisał pod datą 18 października 1953 roku Prymas. – Brak nam portatylu. Ksiądz Stanisław sporządził «tabernakulum » z futerału od kielicha. Stół w kaplicy jest zbyt niski; dostarczono nam cztery słupki, na których ustawiliśmy stół. Chociaż bardzo mały, bez predelli, czyni wrażenie ołtarza. Nasze «tabernakulum» okryliśmy welonem od ornatu. Ksiądz wyszukał w sąsiednim pokoju wielki krzyż ścienny i obrazy Świętej Rodziny, Serca Jezusowego i Serca Maryi”.
W czasie pobytu w stoczkowskim więzieniu miało miejsce niezwykle ważne wydarzenie dla maryjnej pobożności księdza Prymasa i dla dalszego kształtowania się maryjnej drogi duszpasterstwa Kościoła w Polsce. Chodzi o osobiste oddanie się Matce Najświętszej w macierzyńską niewolę, którego dokonał 8 grudnia 1953 roku, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, przed obrazem Świętej Rodziny. Przygotowywał się do złożenia tego aktu przez trzydniowe rekolekcje. Przy okazji tego wydarzenia, zapisał w swoim dzienniku: „oddałem się dziś przez ręce mojej Najlepszej Matki w całkowita niewolę Chrystusowi Panu. W tym widzę łaskę dnia, że sam Bóg stworzył mi czas na dokonanie tego radosnego dzieła”.
Ksiądz Prymas był świadomy wielkiego znaczenia tego stoczkowskiego aktu zawierzenia Maryi, zarówno dla swojego życia, jak również dziejów Kościoła polskiego. Akt zawierzenia stał się bowiem kamieniem węgielnym maryjnego programu duszpasterskiego przygotowującego naród poprzez Śluby Jasnogórskie w 1956 roku do Wielkiego Jubileuszu Milenium Chrztu Polski w 1966 roku. Mówił o tym ksiadz Prymas 23 grudnia 1978 roku do księży archidiecezji warszawskiej: przed tysiącleciem chrztu Polski. Wspominał o tym 23 grudnia 1978 roku zwracając się do księży archidiecezji warszawskiej: „Trudno jest mówić o wielkich tajemnicach, które się dzieją. 8 grudnia upłynęło 25 lat, gdy w Stoczku na Warmii zrozumiałem znaczenie Matki Najświętszej w Kościele polskim jako siły jednoczącej, siły w imię której można poruszyć Polaków i zmobilizować ich dla każdej wielkiej i słusznej sprawy. Wtedy to oddałem się Matce Najświętszej w Jej macierzyńską niewolę. Gdy później zacząłem głosić ideę niewolnictwa Maryi w Polsce, Bracia odważni, choć małoduszni, powiedzieli: Na tym punkcie Prymas się potknie. A tymczasem stało się inaczej…Na początku tak zwanej klęski trzeba zawsze postawić na Maryję”.
Akt osobistego oddania się Matce Bożej(kopia rękopisu)
Opracowanie:
Ks. Wojciech Sokołowski MIC - Kustosz Sanktuarium
